Niedzielę – 29 listopada - przeżywamy jako pierwszą niedzielę adwentu. Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana Jezusa. Rozpoczyna się w niedzielę po uroczystości Chrystusa Króla ,czyli między 29 listopada a 3 grudnia. Słowo adwent pochodzi z języka łacińskiego od wyrażenia "adventus", które oznacza przyjście.





W czasie tym Kościół pragnie przygotować wiernych na potrójne przyjście Pana Jezusa: przyjście do naszej duszy, przyjście liturgiczne w uroczystości świątecznej i przyjście w końcu świata.

W niedziele adwentowe widzimy fioletowe barwy szat kapłana i nie słyszymy hymnu Gloria ( Chwała na wysokości), ale nie jest to wyrazem pokuty, jak w Wielkim Poście, lecz znakiem czekania na nowe zabrzmienie hymnu anielskiego śpiewanego w noc narodzenia Jezusa (Łk. 2, 14).

Adwent ukazuje postacie Starego i Nowego Testamentu, które nazywane są figurami mesjańskimi z racji zapowiedzi swoim życiem, życia i dzieła Jezusa z Nazaretu. Wśród nich Maryję, Izajasza i Jana Chrzciciela. O Matce Bożej mówi Msza św. roratnia, o Janie Chrzcicielu opowiadają Ewangelie, a prorok Izajasz przemawia wielokrotnie do nas w czytaniach ze Starego Testamentu.




Trzecia niedziela adwentu jest obchodzona radośniej. Jest ona nazywana niedzielą Gaudete. W tym dniu szaty liturgiczne mogą mieć różowy kolor.

Teksty liturgiczne tego okresu w ciągu roku liturgicznego są nacechowane radością wynikającą z zapowiedzi przyjścia Zbawiciela i Odkupiciela, w sensie tekstów prorockich - jako jego narodzenie, natomiast w świetle Nowego Testamentu - jako powtórne przyjście z mocą w chwale.

Z czasem adwentu związane są dwie podobnie brzmiące nazwy roraty i roratka. Roraty to Msza św. wotywna o NMP odprawiana przez cały okres adwentu, z wyjątkiem niedziel i uroczystości, przed świtem. Jednak ze względów duszpasterskich Roraty mogą być celebrowane w godzinach wieczornych. Słowo „roraty” pochodzi od pieśni, która przez całe wieki rozpoczynała Mszę św. w okresie Adwentu: "Rorate coeli de super...” (niebiosa rosę spuśćcie nam z góry). Natomiast roratka to biała świeca przyozdobiona niebieską wstążką, którą zapala się w czasie Rorat. Wyobraża ona NMP. Ona jak gwiazda poranna rozpraszała ciemności nocy grzechowej przed nadejściem słońca, którym był Jezus Chrystus.

Na czas adwentu przygotowuje się również wieniec adwentowy, który wykonuje się w kształcie koła z gałązek szlachetnych drzew iglastych. Pośród wieńcowych gałązek umieszcza się cztery świece symbolizujące cztery niedziele adwentu. Każdą z poszczególnych świec zapala się w kolejną niedzielę adwentu.

Przypominają one o upływającym czasie do narodzin Małego Boga i o naszym obowiązku przygotowania się na spotkanie się z Nim. Ich zapalanie to także stawianie sobie pytania - "czy jestem gotowy?" Pierwszą świecę zapala się w I niedzielę adwentu - symbolizuje ona przebaczenie grzechu nieposłuszeństwa Adamowi i Ewie przez Boga. Drugą zapala się w II niedzielę adwentu - symbolizuje ona wiarę patriarchów Narodu Wybranego w dar Ziemi Obiecanej. Trzecią świecę zapala się w III niedzielę adwentu - symbolizuje ona radość króla Dawida świętującego przymierze z Bogiem. W IV czwarta niedzielę adwentu zapala się ostatnią ze świec - symbolizuje ona nauczanie proroków zapowiadających przyjście Mesjasza i Jego Królestwa pokoju i sprawiedliwości. U tradycji polskiej wieniec adwentowy pojawił się po I Wojnie Światowej.

Zachęcamy wszystkich do uczestniczenia w roratach, które w naszym kościele parafialnym odprawiane są od poniedziałku do soboty o godzinie 17.00. Dzieci zachęcamy do wykonania lampionów.

Pamiętajmy o dobrym przygotowaniu się do Świąt Bożego Narodzenia, przede wszystkim przez modlitwę, spowiedź, Eucharystię i Komunię Świętą. Nie pozwólmy aby słowa z Ewangelii Janowej : „Przyszło ( Słowo – Jezus Chrystus) do swojej własności a swoi Go nie przyjęli” odnosiły się do nas!!!